Göz küresinin önünde bulunan kornea dediğimiz saydam tabaka ve gözbebeğinin arkasındaki göz merceği dış çevreden gelen ışınları kırarak retinaya iletirler. Normal bir gözde (emetrop göz) ışınlar göz küresinin kırıcı yüzeylerinde ve merceklerinde kırılıp göz bebeğinden geçtikten sonra arkada retinada sarı nokta dediğimiz bir yerde birleşerek görüntüyü net olarak verirler. Göz yapısının ve lens denilen göz merceğinin bozuklukları bazı kırılma (refraksiyon) kusurlarına neden olmaktadır.
Optikte merceklerin kırma güçleri diyoptri ile ölçülür. Gözün toplam kırma gücü ise 60 diyoptri dolaylarındadır. Bazen gözün kırma gücündeki bozulma nedeni ile gözden giren ışınlar retinanın önünde veya gerisinde odaklaşırlar ve görme olayı normal olmaz. Kırma kusuru gösteren bu gözlere ametrop göz denir. Bunlar miyop, hipermetrop veya astigmat dediğimiz gözlerdir. Emetrop gözün değişik uzaklıktaki cisimleri net olarak retinaya düşürmek için kırma gücünü değiştirmesine uyum denir. Göz uyumu, reflekslerle yönetilen bir olaydır. Beyin korteksinden serilen emirle mercek adalesi (siliyer adale) kasılarak lensin ön yüzünün eğriliğini artırmakta ve görüntüyü retinada netleştirmektedir; Bu arada ışığın az veya çok oluşuna göre gözbebeği (iris) de açılmakta (midriyasiz) veya kapanmakta (miosis), böylece uyuma yardımcı olmaktadır.
