Ayrıca adenoidit, yabancı cisim, koanal atrezi, Kartagener sendromu veya kistik fibröz gibi kongenital hastalıklar çocuklarda sinüzit ihtimalini arttırır. Çocuklarda teşhis koyarken anamnez ve fizik muayene daha önemlidir. Radyografiler büyük çocuklarda çekilebilir.
Sinüzit semptomları çocuklarda erişkine göre bazı farklılıklar gösterir. Ağrı erişkinlere göre daha geri plandadır. Ön plana geçen semptom persistan mukopürülan akıntıdır. Bu akıntının rinit veya kronik adenoidite bağlı olabileceği de akılda tutulmalıdır.
Sinüziti olan çocuklar erişkinlerden daha sık olarak larenjit, kronik öksürük (özellikle geceleri) ve halitosisle klinik belirti verirler.
Radyografilerde mukozal kalınlaşma opasifikasyon sık görülmesine rağmen teşhisteki rolleri erişkinlerdeki kadar fazla değildir. Yüzde ve orbitada selülit, otit gibi komplikasyonlar erişkinlerden daha sık ortaya çıkar.
Tedavide antibiyotikler yine önemli rol oynarlar. 2 yaşından büyük çocuklarda dekonjestan verilebilir. Analjezikler eklenebilir.
Tedaviye cevap vermeyen vakalarda cerrahi drenaj gerekir. Bu amaçla antral lavaj yapılabilir. Antrostomi açılmasına karar verilirse (lavajla düzelmeyen vakalarda) nasolakrimal duktusa zarar vermemek için biraz arkadan açılmalıdır. Etmoid sinüzitlerde cerrahi tedavi, ciddi komplikasyonlarda endikedir.
